De conifeer voor de aula van begraafplaats Oud Eik en Duinen droomde in zijn jeugdjaren op de gemeentelijke kweekschool van een roerig leven als natuurlijke erfafscheiding op camping Ockenburgh. De sluiting van dit kampeerterrein sloeg zijn droom aan diggelen en eenmaal volgroeid werd hem van hogerhand een standplaats toegewezen aan de rand van dit kerkhof. Zich schikkend in zijn lot, stemde hij zijn uiterlijk al spoedig af op zijn leefomgeving. Hij liet zijn takken hangen naar de wil van de zwaartekracht, maar uit zijn laatste restje levensvreugde weet hij tóch nog genoeg kracht te putten om elke dag weer frisgroen glanzend te contrasteren met de statige stenen kapel waar hij tegenaan geplant is.

Deze middag is het niet zo zeer de boom die mijn aandacht trekt, als wel de man en vrouw die...