De kreet “No One Here Gets Out Alive” op één van de graven naast dat van Jim Morrison intrigeert mij al jaren. Lijkt deze tekstregel met het oog op de directe omgeving eerst nog zéér treffend gekozen, het ongelijk van dit zinnetje wordt steeds weer bewezen zodra een bezoeker de poort van deze Parijse dodenakker achter zich laat. Vandaag, op de kop af negenenveertig jaar na het bejubelde optreden van The Doors in de Hollywood Bowl, sta ik voor de zesde maal bij de tombe van Jim, waar een uitbundige zon en de nog altijd niet aflatende bloemenzee de deplorabele toestand van zijn laatste rustplaats niet kunnen verhullen. De constructie lijkt geïmplodeerd en onder de sleetse letters van de gedenksteen kleeft een groene, stalactisch gevormde aanslag...