Op het informatiebord bij de ingang van Oud Eik en Duinen staat de ruiming van mijn oma’s graf nog steeds niet aangekondigd, maar de voorbereidende werkzaamheden zijn inmiddels zo ver gevorderd, dat een schriftelijke bevestiging niet meer lijkt dan een administratieve formaliteit. De plekken tegenover haar zijn dit voorjaar al vrijgemaakt voor nieuwe gasten en het rijtje waar mijn oma nu nog ligt is dit najaar ontdaan van alle bloemrijke franje. Hiervoor moet men een ernstig giftig goedje gebruikt hebben, want tot mijn grote schrik zag ik binnen enkele dagen een stevige plantenweelde verschrompelen tot een zielige verzameling dode takken.

Zelfs het eenzame rotsplantje, dat al twaalf jaar lang moedig het warme schijnsel van de eerste lentezon afwachtte om tot bloei te komen, streek plotse...