Mijn neef werkt bij de Egbert Haan, een kleine kruideniersketen in het Zuidwestelijk deel van Noordoost Nederland. Het filiaal waar hij gesubsidieerd zijn vrije tijd aan opoffert, bevindt zich in de keldergewelven van het eens zo statige warenhuis ‘Het Wespennest’, alwaar kwaliteitsmedewerker Mario een verbeten, doch verloren strijd voert tegen de slijtage en vervuiling die de dagelijkse gang van vijfduizend passanten achterlaat op zijn werkvloer. Naast deze clientèle martelgang heeft Mario het ook ernstig te verduren van zijn collega’s, die het voortdurend sloven van de geplaagde kwaliteitsmedewerker bezien met de nodige minachting...

Mijn neef werkt bij de Egbert Haan, een kleine kruideniersketen in het Zuidwestelijk deel van Noordoost Nederland. Het moederbedrijf van dit kuiken in Supermarktland is investeringsmaatschappij De Haandeelhouders, waar de dagelijkse leiding wordt gevormd door de broers Jean-Pierre en Peter Paul Pauw. Aangezien zij ook de enige aandeelhouders zijn, wordt elk zakelijk besluit rondom het Haanconcern genomen volgens het economisch credo ‘Maximale Winst met Minimale Middelen’. Als woordvoerder van de supermarktketen voelt Peter Paul van tijd tot tijd echter óók de noodzaak een maatschappelijk betrokken thema onder de aandacht van zijn klantenkring te brengen.

Zo vormde een vloedgolf aan regionale schuurfeesten vijftien jaar geleden de basis voor het programma ‘Alcoholloze Adolescentie’, w...

Mijn neef werkt bij de Egbert Haan. Het laatste restje positivisme waarmee hij zich door zijn dagelijkse werkzaamheden in de catacomben van het eens zo statige warenhuis Het Wespennest worstelt, wordt op hardnekkige wijze op de proef gesteld door medecaissière Hanny: een eetrijpe vrucht van midden veertig, wier lichaam het gebrek aan lengte ruimschoots compenseert in de omtrek. Hanny heeft een vuurrood kapsel met chronisch grijze haarwortels en verpakt de lichaamsdelen die hiervoor in aanmerking komen bij voorkeur in een ‘One Size Fits All’ joggingpak. Dit alles zou nog te verteren zijn, als Hanny niet zo berucht was om haar liefdesbetuigingen aan het adres van volkszanger Ron God en zijn Mannelijk Engelenkoor...

Mijn neef werkt bij de Egbert Haan. Het stof der eeuwen dat onbarmhartig neerdaalt op de keldergewelven van zijn werkomgeving in het eens zo statige warenhuis ‘Het Wespennest’ lijkt de slag om de inventarische vergrijzing elke dag een beetje meer te winnen van kwaliteitsmedewerker Mario. Deze schoonmaker, een vermoeide, kalende Italiaan met doffe ogen, was in betere dagen een hooggewaardeerd pizzabakker in Sicilië. Een warmte allergie, gecombineerd met een milde midlifecrisis, dwong hem af te reizen naar het kille Scandinavië, doch na de hartelijkheid die hem ten deel viel bij zijn tussenstop in het Zuidwestelijk deel van Noordoost Nederland, besloot hij zich definitief in dit gebied te vestigen.

In zijn zoektocht naar inkomen stuitte Mario op de vacature voor kwaliteitsmedewerker bi...

Mijn neef werkt bij de Egbert Haan. De jaarlijks terugkerende, onpeilbare diepe kloof die gaapt tussen de feestdagen en het schijnsel van de eerste maartse zonnestraal, welke overigens volledig ongezien aan de gepantserde keldergewelven van het eens zo statige warenhuis “Het Wespennest” voorbij gaat, wordt enkel overbrugd door het traditionele verjaardagsfestijn van vulploegvrouw Gerda.

Gerda is lesbisch. Een publiek geheim binnen de filiaalmuren van het Egbert Haan concern, maar vaak een volslagen verrassing voor de enkele vaste klant die deze lichtgevoelige bedrijfsinformatie krijgt toegespeeld. Haar “alles went behalve een vent” filosofie is Gerda dan ook niet aan het uiterlijk af te lezen...

Mijn neef werkt bij de Egbert Haan; een kleine kruideniersketen in het Zuidwestelijk deel van Noordoost Nederland. Een gemiddelde ochtend in zijn filiaal onder de rustieke gewelven van het eens zo statige warenhuis Het Wespennest gaat er gemoedelijk aan toe. Een werknemer opent de poorten, een aantal geduldig wachtende klanten loopt rustig met hem de trap af en ondertussen zit een glimlachende caissière al te wachten op de eerste boodschappen. Deze rust wordt sinds enkele maanden ernstig ondermijnd door een duizendkoppige enclave Fransozen, die het ooit door Jean Ferrat zo poëtisch bezongen berglandschap verruilden voor een door Wim Sonneveld zo koel vertaald Hollands boerendorp in de gemeente van mijn neef...

Mijn neef werkt bij de Egbert Haan; een kleine kruideniersketen in het Zuidwestelijk deel van Noordoost Nederland. In tegenstelling tot de concurrentie binnen de voedingsmiddelenbranche, piekt de omzet van Egbert Haan niet met Kerst, maar rond de paasdagen. Een voorzichtige verklaring voor dit merkwaardige weetje ligt wellicht in het feit dat Egbert Haan al sinds mensenheugenis branchespecialist is binnen het Boter, Kaas & Eieren segment.

Om deze koppositie te verstevigen, bedachten de Haandeelhouders, geheel volgens de bedrijfsfilosofie ‘Maximale Winst met Minimale Inspanning’, vorig voorjaar een actie welke zowel klant als directie een feestelijk Paasontbijt moest bezorgen: sparen voor zilveren eierdopjes van het merk Verentooi & Tok...

Mijn neef werkt bij de Egbert Haan; een kleine kruideniersketen in het Zuidwestelijk deel van Noordoost Nederland. Een grijze muis in de supermarktwereld, met als enig onderscheidend vermogen de vierjaarlijkse Haantje De Voordeelweken en het verplichte gebruik van de Kukelekukaart voor korting. Het filiaal waar mijn neef werkzaam is, bevindt zich in de oude keldergewelven van het lokaal ooit zo befaamde warenhuis Het Wespennest. Slechts enkele jaren terug was deze winkel nog het stralende visitekaartje van de kleine keten, maar sinds het uitbreken van de crisis bepaalt de waan van de dag een veranderlijk bewind vanuit het hoofdkantoor. Dit overkoepelend orgaan wordt gevormd door de gebroeders Pauw, die de Haanketen hebben ondergebracht in investeringsmaatschappij “De Haandeelhouders...

Mijn neef werkt bij de Egbert Haan; een kleine kruideniersketen in het Zuidwestelijk deel van Noordoost Nederland. Doorgaans verricht hij zijn werkzaamheden in de keldergewelven van het eens zo statige warenhuis “Het Wespennest”, maar enkele maanden geleden werd zijn dringende assistentie voor enige weken verzocht bij een filiaal in zijn woonwijk Zuidbos.

Wat ten grondslag had gelegen aan zijn tijdelijke overplaatsing wist hij niet exact, maar uit de wandelgangen vernam hij dat het iets moet zijn geweest met twee ambtgenoten die de opdracht “strings sorteren in het telkantoor” te letterlijk hadden opgevat...