Mevrouw Lange, mijn juf uit groep 7 van de basisschool, had haar adolescente jaren doorgebracht in een Jappenkamp op het toenmalig Nederlands Indië. Een oorlogstrauma hield ze hier niet aan over, maar wel zou ze de rest van haar leven een grotere waarde blijven hechten aan 15 augustus als officiële einddatum van de Tweede Wereldoorlog, dan aan onze nationale bevrijdingsdag op 5 mei.

De moeder van mevrouw Lange sleet de laatste jaren van haar leven in zo’n Haags verzorgingshuis dat de lotsbestemming van haar clientèle al subtiel in het naamplaatje boven het huisnummer gebeiteld heeft...

Waarschijnlijk was ik de enige leerling van mijn klas die in augustus 1993 uitkeek naar het nieuwe schooljaar, want zes weken eerder was er in het lokaal enig rumoer opgestegen na het uitdelen van de zomerrapporten. Op de achterkant stond namelijk in grote letters ‘Juf Lange’ geschreven als lerares die ons na de vakantie zou opwachten in groep 7B. De juf die wij voor de zomer achterlieten had net haar 22e verjaardag gevierd en was daarmee de benjamin van het docentenkorps. De leeftijd van juffrouw Lange was voor ons op dat moment nog in nevelen gehuld, maar zeker was wel dat zij de oudste werknemer op school was en deze generatiekloof bleek onoverbrugbaar voor de doorgaans zo flexibele geesten die basisscholieren volgens de wetenschap plachten te hebben.

Gelukkig zijn er altijd uitzond...