“Meneer, wilt u die tas om uw schouder misschien afgeven bij de balie?” Ik draaide mij om en keek met niet geringe verbazing in het gezicht van een beveiligingsbeambte. “Natuurlijk”, stamelde ik en stapte met licht onthutste tred richting de kassa van de kringloopwinkel. Aan de andere kant van het meubel wachtte Miep, een corpulente dame van vijftig wier lichaam futloos omhuld werd door een vormloos blauw shirt. Het bloempotkapsel op haar hoofd wachtte met lichtvette sliertjes op betere tijden en de kokette bril op haar neus detoneerde met de rest van haar verschijning, doch was qua kleurstelling een perfecte match met het reeds omschreven shirt.

“Wat kan ik voor je doen?”, vroeg Miep met de toon van een straatwerker die net tot besef komt dat een volle werkdag nog tussen hem en zi...